12 april 2019

Zo, de koffers staan klaar. Alle hulpgoederen zijn afgeleverd, dus ze zijn nu nagenoeg leeg.
Ondanks dat de reis in vlieguren niet zo lang is, ca. 4,5 uur, zijn we toch de hele dag aan het reizen.
We gaan nu eerst met een klein vliegtuig,  waar 50 passagiers in kunnen, van Chisinau naar Boekarest,  en dan met een Boeing 737 naar Amsterdam. Ongeveer 1,5 uur overstaptijd . Tijdens deze laatste vlucht gaat de klok voor ons weer een uur terug. Gelukkig maar, anders kwamen we helemaal laat thuis.
Van Amsterdam naar Eindhoven gaan we met de trein.

11 april 2019 in Transnistrië

Vandaag is de laatste dag van ons verblijf hier in Transnistrië.
We hebben nog steeds contact met Nicolai en zijn zus Vika. Nicolai is als zesjarig jongetje geopereerd aan zijn hart, met onze financiële hulp. Inmiddels is hij 23 jaar. Zijn zus Vika is diabetes patiënte.
Ook zij heeft financiële hulp voor haar medicijnen ontvangen. Vandaag hebben we hen allebei ontmoet. Het gaat nu goed met hen, ze zijn volwassen en leiden hun eigen leven.
Daarna hebben we de drie gezinnen bezocht die maandelijks door ons gesteund worden.
Tenslotte hebben we de financiën van het afgelopen jaar gecontroleerd en in orde bevonden. Daarmee hebben we onze werkzaamheden voor dit bezoek afgerond, en kunnen we terugkijken op een volle maar vruchtbare en goede week.

10 april 2019 in Transnistrië.

Vandaag hebben we in Bychok en Novovladimirokov de maandelijkse voedselpakketten mee uitgedeeld. We zijn bij heel wat mensen ook binnen geweest en hebben heel schrijnende dingen gezien. Een man met één been en een man zonder benen. Hoe dat kwam weten we niet. Verschillende gehandicapte meisjes die thuis door hun moeder verzorgd worden. Een gehandicapte man in een rolstoel in een appartement op de eerste verdieping van een gebouw zonder lift. Dove en blinde mensen. Grote gezinnen met weinig geld. Veel van deze mensen krijgen hulp van onze verpleegster Galya, die met ons meegegaan is. Wij zijn erg blij dat zij ook zo begaan is met haar medemensen.
Daarna zijn we naar de dorpsschool gegaan. Na een voorstelling van de kinderen kregen we buiten een rondleiding om de reparaties te laten zien na de verschrikkelijk storm van vorig jaar. Bij die storm is een groot deel van het dak eraf gewaaid. De staat heeft het nieuwe dak betaald, maar had geen geld voor de reparaties binnen in het gebouw, en de kapotte ramen. Die was ook aanzienlijk.
Met de bijdragen die wij dankzij u konden geven, is dat ook allemaal hersteld.

9 april 2019 in Transnistrië

Vanmorgen hebben we een bezoek gebracht aan de psychiatrische kliniek hier in Tiraspol.
Er zijn nu in totaal 360 patiënten terwijl er eigenlijk maar 350 plaatsen zijn.
De kamers worden meestal door 3 patiënten gedeeld en soms door 4.
Er zijn daar mensen met psychische problemen,  maar ook met het down-syndroom.
In en rond de kliniek is het brandschoon.
De patiënten,  ik zal ze liever cliënten noemen, waren buiten bezig de paden te vegen en in de tuin onkruid wieden en bloemen zaaien.
Binnen mochten we de naaikamer bezoeken. Hier worden door de cliënten o.a lakens en kussenslopen genaaid, maar ook bijvoorbeeld korte zomerbroeken voor de wat dikkere cliënten. Een cliënt demonstreerde de lockmachine. De psychiater vertelde ons dat hij aan de universiteit wiskunde had gestudeerd. Wat er toen is misgegaan is niet helemaal duidelijk.
'S-middags zijn we naar het internaat in Bender gegaan. Deze stad hoort bij Transnistrië,  maar ligt eigenlijk in Moldavië.  Het onderwijs wordt in het Roemeens gegeven, de taal in Moldavië,  maar de kinderen leren er ook Russisch,  wat de taal is die in Transnistrië wordt gesproken.  Het is een ingewikkelde situatie. Er zitten nog maar 16 kinderen in het internaat: 3 meisjes en 13 jongens. Zij hebben óf geen ouders, of maar één ouder, vaak in het buitenland,  of ouders die door omstandigheden niet in staat zijn hun kinderen op te voeden. Maar er komen ook ca. 180 kinderen uit de omgeving daar naar school.
Vorig jaar hebben ze met het door ons beschikbaar gestelde geld de doucheruimte gerenoveerd, en schommelbanken geplaatst voor de kinderen.
Nu willen ze met de kinderen van het internaat diverse excursies gaan maken, waarvoor een bijdrage welkom zou zijn. Ook willen ze nog prieeltjes maken bij de schommels waar de kinderen kunnen ontspannen.
We bekijken nog of we hier wat aan gaan bijdragen. Dat hangt af van de noden in de dorpen, waar we morgen naartoe gaan.

Reis naar Transnistrië 2019

Vanmorgen zijn Toos en ik (Astrid) met 4! grote koffers met hulpgoederen vertrokken naar Transnistrië.
Ruim op tijd op Schiphol.
Omdat we maar met z'n tweeën waren moesten we voor 2 koffers bijbetalen. Gelukkig maar 50 euro per koffer in plaats van 150 die blijkbaar op de website van Tarom, de luchtvaartmaatschappij waar we de vlucht hadden geboekt, staan.
Om half vier plaatselijke tijd aangekomen in Boekarest.  Het is daar een uur later dan bij ons. Om 5 over 5 vertrok ons vliegtuig naar Chisinau, de hoofdstad van Moldavië, waar we om kwart over zes aankwamen.
Benjamin, onze tolk, chauffeur en gids stond ons al op te wachten. Het was een warm weerzien.
Onderweg  naar Tiraspol, de hoofdstad van het door geen enkel land erkende Transnistrië dat zich heeft afgescheiden van Moldavië,  vertelde hij dat hij die avond nog moest gaan werken, want hij had nachtdienst!
We hebben hem dus maar gauw laten gaan toen hij ons bij ons appartement had afgezet. Na het uitpakken van onze eigen bagage nog snel naar het winkeltje aan de overkant voor de eerst noodzakelijke boodschappen. Dat sluit pas om half 10, elke dag!
Morgenvroeg gaan we eerst onze 4 grote koffers uitpakken en sorteren naar bestemming.